Περιγραφή
Η Αυτοβιογραφία του Τόμας Μπέρνχαρντ κατέχει κεντρική θέση στο εκτενές λογοτεχνικό του έργο. Σε αυτήν ο μεγάλος συγγραφέας καταπιάνεται με το πιο περίπλοκο και το πιο ευπαθές υλικό που υπάρχει, με την, ίδια του τη ζωή. Η αριστοτεχνική γνώση της αφηγηματικής τέχνης σβήνει από το έργο όλα τα ίχνη του συγγραφικού μόχθου και, παραδόξως, παρά τη δριμύτητα των λεγομένων, το κάνει και αναδίδει μια αίσθηση γαλήνης. Παρόλο που η έκδοση των κειμένων κατά τα έτη 1976-1982 θα μας έβαζαν στον πειρασμό να τα εντάξουμε στο γενικό βιογραφικό ρεύμα που σημαδεύει τη γερμανική και αυστριακή λογοτεχνία της περιόδου, στην προκειμένη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με εσωτερική αναγκαιότητα της εξέλιξης του συγγραφέα και με την αλλαγή του πνευματικού κλίματος στην Αυστρία, όπου οι συγγραφείς προσπάθησαν, όχι όλοι με την ίδια επιτυχία, να καταπιαστούν με το ιστορικό παρελθόν και τα συλλογικά απωθημένα του αυστριακού λαού. [. . .] (Από την έκδοση)
